Gastenboek
Laat hier een bericht achter op welke manier Uit Verwachting jou geraakt heeft. Zodat jouw verhaal als inspiratie voor mij en andere vrouwen kan dienen.
Schrijf ook een reactie
______________________________________________________________________________________________
06.03.2009
Ik heb Uit Verwachting inderdaad in een adem uitgelezen. Francisca
__________________________________________________________________________________________________________________________
06.03.2009
Op een saaie dag op kantoor heb ik een boek van de stapel gepakt en ben ik het simpel weg maar gaan lezen omdat ik niets beters te doen had dan dat. Ik heb het boek met rust pauze's binnen 2 dagen uitgelezen en vond het gewoon erg als er werk op mij te wachten stond. Ik ben zelf een meisje van achttien jaar en ik zag mij leven telkens in een flits voorbij gaan met de gedachtengang zou ik ook zo vlotte vrolijke vrouw later worden die succes heeft en sterk in haar schoenen staat met allerei lieve vrienden om me heen. Ik vond het erg mooi om te lezen van de zwangerschap en van de miskraam. Zoveel onzekerheid wat omgezet werd in 1 en al geluk en vervolgens uitpakte tot een groot verdriet. Het verhaal heeft me enorm geraakt. Meestal doe ik niet aan verhaaltjes schrijven op website's, maar nu ben ik gelijk naar de website gegaan om me verhaaltje neer te zetten. Ik vond het boek echt een fantastisch boek om telezen na mij mening zullen heel veel vrouwen die zoiets hebben meegemaakt weer kracht vinden om er over heen te komen! Die zullen dan inzien dat juist hulp van buiten af iemand kan helpen! want mensen om je heen is het allerbelangrijkste wat je nodig hebt!
__________________________________________________________________________________________________________________________
28.02.2009
Ik ben Wendie, 37 jaar en moeder van 4 kinderen, waarvan er 1 is overleden tijden me zwangerschap. In 1 dag tijd ik het boek uitgelezen, ikzelf heb ook mijn "vlokje"verloren
(Het was mijn eerste kindje). Alleen pas bij na 16 weken zwangerschap, ook ik kreeg te horen 'het hartje klopt niet meer'. Ik heb een broertje gehad met een openruggetje en syndroom van down, die na de geboorte is overleden, waardoor ik een vruchtwater punctie moest ondergaan (omdat het erfelijk zou kunnen zijn). Dit heeft tot mijn spijt geresulteerd dat ik mijn dochtertje nooit zal leren "kennen" (bij de vruchtwaterpunctie is in mijn moederkoek geprikt waardoor er een bloeding is ontstaan). Ik heb hierna nog 3 gezonde zonen gekregen, (inmiddels 16, 15 en 13 jaar oud) maar moet wel leven met het feit dat ik nooit meer een dochtertje zal krijgen (wegens ziekte is mijn baarmoeder verwijderd).
Ik vond jou boek zo mooi en aangrijpend, en herkende heel veel in je emoties die je in het ziekenhuis ervaarde tijdens de "11 weken echo". Tranen kwamen omhoog bij mij, en heb nog een aantal keer met tranen verder gelezen. Echt aangrijpend, alsof het mezelf weer overkwam
Het is bij mij inmiddels alweer 19 jaar gelden dat mijn dochter via een normale bevalling ter wereld is gekomen. Ik heb een hele mooie tatoeage ontworpen en met de naam en datum in mijn onderbeen laten tatoeëren. Ik ga dit boek verder door geven aan me vriendin die verleden jaar haar dochtertje verloren is na 20 weken zwangerschap.
Bedankt voor je mooie boek. Het heeft me ontroerd, mee laten leven en laten nadenken over hoe en waarom dit alles gebeurt in een mensenleven. Nogmaals dank. Wendie
___________________________________________________________________________________________________________________________
28.02.2009
Wat me het meest aangesproken heeft is het feit dat bepaalde gebeurtenissen in je leven je een heel andere invulling en zicht kunnen geven. Door Vlokje heb je je leven een andere draai gegeven die je nooit had kunnen bedenken als Vlokje er niet geweest was!! Zo zie je maar dat alles in het leven voorbestemd is hoe moeilijk dat ook moge zijn. Niets gebeurt voor niets in ons leven. En door nu je gevoelens bespreekbaar te maken komt je creativiteit tot uiting in kunst. Echt super!! Ik wens je nog veel succes met alles waar je mee bezig bent. Warme knuffel, Chantal
___________________________________________________________________________________________________________________________
26.02.2009
Wat een geweldig boek, maar het raakte enorm en heeft me heel erg aan het denken gezet.
Toen we ontdekten dat ik zwanger was waren we allebei geschokt omdat dit niet gepland was. We vonden immers dat ons gezin compleet was met de 2 dochters die we hebben en het paste eigenlijk ook niet meer in ons leven. We hebben er over gepraat en nagedacht en besloten dat het beter was om voor een overtijdbehandeling te kiezen. Het was voor mij de derde zwangerschap en het voelde dit keer zo anders als bij de andere 2 en ik voelde me ook erg schuldig dat we er niet blij mee konden zijn. Ik heb in het besluit om de behandeling te ondergaan het geluk van alle 5 (dus ook het ongeboren kindje) de gezinsleden in overweging genomen. Na de ingreep voelde ik me redelijk goed en was het nog steeds eens met ons besluit. Helaas begin ik nu na een paar weken toch te twijfelen maar weet ook dat er geen weg terug is. We zouden evt nog voor een zwangerschap kunnen kiezen maar weet dat ik hiermee dit kindje niet terug krijg. Je boek heeft me enorm aangegrepen en opnieuw aan het denken gezet.
___________________________________________________________________________________________________________________________
20.02.2009
Ik had jou boek Uit Verwachting van mijn moeder gekregen ter verwerking. Op 20 januari 2009 hebben mijn man en ik onze dochter Lotus bij 20 weken verloren. Ik ben momenteel nog thuis om te herstellen van de bevalling en ben ook druk bezig met de verwerking.
Ondanks al het verdriet heb ik genoten van mijn zwangerschap en de verwachting moeder te worden. Ik ben uiteindelijk wel moeder geworden maar toch op een andere manier dan verwacht. De mooie herinneringen aan de zwangerschap en de baby koester ik. Doordat wij heel open zijn geweest naar familie, vrienden en collega's tijdens de zwangerschap en de bevalling en over het verlies maakt dit de verwerking makkelijker. Iedereen heeft erg meegeleefd. Het huis stond na de bevalling vol met bloemen en kaartjes. Onze kinderwens blijft dus we gaan ook weer een beetje naar de toekomst kijken. De volgende zwangerschap zal in ieder geval heel anders zijn. Het onbezorgde is er totaal van af.
In jou boek herken ik de blijdschap van het moeder worden en de bijzondere gevoelens die horen bij het zwanger zijn (de eerste tekenen). Hoe snel vreugde kan opslaan in verdriet door het slechte nieuws is onbeschrijvelijk. Toekomstbeelden en dromen vallen ineens in duigen. Ook het gevoel dat je na het slechte nieuws dat je bij de echo krijgt weer buiten staat en de mensen moet gaan bellen overmand door emoties is herkenbaar. De psychologische opvang na zulk nieuws zou beter kunnen. Mooi dat je afsluit in je boek met de Verwachting die plaats maakt voor een nieuwe. Dit geeft na lezen van het boek een goed gevoel, er komen altijd weer nieuwe verwachtingen, ook al is dit soms niet even makkelijk. Eline
___________________________________________________________________________________________________________________________
17.02.2009
Ik heb je boek aan een stuk uitgelezen, ben 42 jaar en 5 miskramen verder, 2 spontane miskramen en 3 curettages......dus ik hoef niet te zeggen dat er voor mij veel herkenbare dingen in je boek stonden. Vooral alle emoties waar je door heen gaat op de verschillende momenten. Gelukkig heb ik 2 kinderen uit een eerdere relatie maar een kindje samen met mijn vriend zou heel mooi zijn, hoe moeilijk ook, ik geef de hoop nog niet op : ) R.
___________________________________________________________________________________________________________________________
11.02.2009
Graag wil ik een reactie geven op je prachtige boek, dat bij mij heel wat losgemaakt heeft! Stond in de boekwinkel, met een boek dat ik al een hele tijd wilde hebben in de hand, toen mijn oog op jouw boek viel. Eerlijk gezegd had ik geen idee waarom, maar in een opwelling besloot ik ook jouw boek te kopen. Ben helemaal niet met kinderen bezig (dacht ik), dus waarom viel mijn oog in hemelsnaam op een boek dat over een kind ging? Maar mijn gevoel zei me dat ik het moest lezen...In twee avonden heb ik je boek uitgelezen (helaas moest ik tussen nog slapen, eten, werken). Ik werd vanaf bladzijde één gegrepen door je heldere, prettige schrijfstijl, waarin je je verhaal met je lezer (mij) deelt. Je beschrijft je gevoelens en de reacties van de mensen uit je omgeving zó dat ik het helemaal voor me zag. Ik voelde helemaal met je mee. Realiseerde me ineens dat zelfs mij dit zou kunnen overkomen... <schrik, in negatieve, maar ook positieve zin>Het mooie van het boek vind ik dat het eigenlijk over verwachtingen gaat. Het heeft me flink aan het denken gezet: welke verwachtingen heb ik eigenlijk van mijn eigen leven? Ik woon sinds 8 maanden weer alleen en nu ik weet dat ik best alleen kan (over)leven, denk ik na over wat ik verder van mezelf en mijn leven verwacht. Jouw boek heeft daar een zinvolle bijdrage aan geleverd. Bedankt, daarvoor. Suzanne
___________________________________________________________________________________________________________________________
09.02.2009
Ik heb je boek cadeau gekregen van mijn vriend. Ik ben 37 jaar en na een periode van 4 jaar en een hele reeks miskramen is jouw boek voor mij een enorme steun. Wat ongelooflijk fijn en goed om te lezen dat iemand anders dezelfde emoties deelt, dezelfde verbijstering en verwarring.
Mijn eerste zwangerschap was vrij onverwacht, ik was in eerste instantie in lichte paniek: wil ik dit wel? kan ik dit wel? enz. Na de eerste schrik komt de acceptatie en na de acceptatie komt de enorme blijdschap en het geluk. Je landt langzaam op een enorme zachte, vriendelijke, alles omvattende roze wolk. Alles kan je aan, want je richting is gevonden, de koers is uitgezet. Plotseling weet je, van binnenuit, waarvoor je hier bent, wat je doel is, je levensbestemming. Je hele leven wordt makkelijk, alle vragen vallen weg want het antwoord op alle twijfel is gekomen. De liefde voor wat je in je draagt en wat in je groeit is onvoorwaardelijke en ongelooflijk krachtig. Nooit geweten dat ik met zo weinig moeite zo'n intens gevoel van mezelf totaal willen wegcijferen en in dienst stellen van dit kindje kon oproepen.
De emotionele achtbaan is begonnen en het voelt super! Totdat je bij de verloskundige komt, er een echo gemaakt wordt door een leerling die zichtbaar steeds nerveuzer begint te worden, en uiteindelijk de verloskundige zelf verteld dat je bij de eerste echo weliswaar een hartje hebt zien kloppen maar dat er nu niet zoveel meer van over is. De grond zakte onder mijn voeten weg, mijn wereld stortte in. Alsof je vanaf je zachte roze wolk zonder pardon in een bak ijs wordt gegooid.
Sindsdien heb ik me emotioneel gewapend en de zwangerschappen daarna ben ik niet meer echt blij geweest en ook niet meer echt verdrietig. Behalve als ik zonder waarschuwing geconfronteerd word met baby's, zwangerschap en alles wat daar mee te maken heeft. Dan had/heb ik het zwaar. Ik vind het opvallen den frustrerend dat er zo weinig hulp voor handen is. We hebben de onderzoeken gedaan die er zijn en daar is niets uitgekomen. De huisarts heeft me naar huis gestuurd met een recept voor de Nuvaring, ondanks dat ik uitdrukkelijk heb gezegd dat ik geen hormonale anticonceptie wilde. Hij zei erbij dat het beter was om wat afstand te nemen want als je er zo mee bezig bent dan wil soms daar door juist niet lukken. Alsof ik schuldig ben doordat er teveel over nadenk? En mijn probleem is helemaal niet om zwanger te raken maar om het te blijven!
Nu probeer ik leren leven met het vooruitzicht van een kinderloos leven ( en dit terwijl ik nooit iemand was die een sterke kinderwens had) en probeer ik in het reine te komen met de waarom's en andere vragen die nu terug zijn en harder dan ooit klinken in mijn hoofd. Welk doel moest dit dienen? Welke les heb ik te leren? Wat moet ik met mijn overtuiging dat er ergens een zieltje wacht om mijn kindje te worden? Misschien is het gewoon zoals het is, een speling van de natuur, niets meer, niets minder.
Je boek helpt me enorm. Bedankt voor je openhartigheid en het delen van je verdriet en je kracht. Carla
___________________________________________________________________________________________________________________________
07.02.2009
Bedankt voor je boek! Ik heb zelf 2 miskramen gehad (1 miskraam na 3 maanden en na het zien van een kloppend hartje en 1 miskraam na 7 weken met 2 vruchtjes), beide keren ben ik gecurreteerd. Ik vond het fijn om je verhaal te lezen. Voor mij is het een manier geweest om woorden te kunnen geven aan mijn gevoel. Ik vond het erg moeilijk om mensen uit te leggen wat er door mij heen ging en ook zelf kon ik moeilijk orde krijgen in de chaos van gedachtenstromen, pijn en verdriet. Je verhaal heeft mij hierbij geholpen! Lieve groet Inge
___________________________________________________________________________________________________________________________
Lees nog meer persoonlijke reacties>>>
